als los zand door gespreide vingers
ontglipt mijn leven telkens weer
zoals ik gisteren nog hoopte
zo kan ik het niet meer
mijn ziel zo overhoop gesmeten
zo uit mijn lichaam weggerukt
zoals ik gisteren nog liefhad
ga ik nu onder pijn gebukt
mijn lijf verteerd door smeulend vuur
vol littekens en wonden
waar ik gisteren nog trots op was
dat is nu zo geschonden...
marije, 01-04-2004
Geen opmerkingen:
Een reactie posten